أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلْقُرْءَانَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ ٱللَّهِ لَوَجَدُوا۟ فِيهِ ٱخْتِلَٰفًا كَثِيرًا
അവര് ഖുര്ആനിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുന്നില്ലേ? അത് അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരുടെ പക്കല് നിന്നുള്ളതായിരുന്നെങ്കില് അവരതില് ധാരാളം വൈരുദ്ധ്യം കണ്ടെത്തുമായിരുന്നു. (ഖുർആൻ :4/82)
ഇവിടെ അല്ലാഹു തന്റെ ഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ കൽപ്പിക്കുന്നു. അതായത് അതിന്റെ ആശയങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും, അതിന്റെ തത്വങ്ങളും പാഠങ്ങളും പഠിക്കുകയും, അതോടൊപ്പം ആ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യുക. അല്ലാഹുവിന്റെ ഗ്രന്ഥത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഉറ്റാലോചനയാണ് അറിവിന്റെ താക്കോൽ. എല്ലാ നന്മകളും എല്ലാത്തരം അറിവുകളും അതിൽ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ വിശ്വാസം വർദ്ധിക്കുകയും അത് ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നുകയും ചെയ്യും.
അല്ലാഹുവിന്റെ ഗ്രന്ഥത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഉറ്റാലോചന നാം ആരാധിക്കുന്ന റബ്ബിനെ കുറിച്ച് പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവന്റെ പൂർണ്ണതയുടെ വിശേഷണങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവൻ എല്ലാ പോരായ്മകൾക്കും അതീതനാണെന്ന് അറിയിക്കുന്നു. അത് അവനിലേക്ക് നയിക്കുന്ന വഴിയും അത് പിന്തുടരുന്ന ആളുകളുടെ സ്വഭാവ സവിശേഷതകളും നമുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നു. അവന്റെ അടുക്കൽ എത്തുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചും അറിയിക്കുന്നു. നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ ശത്രുവിനെക്കുറിച്ചും അറിയിക്കുന്നു. അത് ശിക്ഷയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന വഴിയെക്കുറിച്ചും അത് പിന്തുടരുന്ന ആളുകളുടെ സ്വഭാവ സവിശേഷതകളെ കുറിച്ചും നമുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നു. ശിക്ഷക്കുള്ള കാരണത്തെ കുറിച്ചും വിവരിക്കുന്നു. അടിമ വേദഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ചിന്തിക്കുന്തോറും അറിവും, സൽകർമ്മങ്ങളും, ഉൾക്കാഴ്ചയും വർദ്ധിക്കും. അതുകൊണ്ടാണ് അല്ലാഹു അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ കൽപ്പിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഖുർആൻ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം ഇതാണെന്ന് അല്ലാഹു പറയുന്നു. മറ്റൊരിടത്ത് അവൻ പറയുന്നു:
ﻛِﺘَٰﺐٌ ﺃَﻧﺰَﻟْﻨَٰﻪُ ﺇِﻟَﻴْﻚَ ﻣُﺒَٰﺮَﻙٌ ﻟِّﻴَﺪَّﺑَّﺮُﻭٓا۟ ءَاﻳَٰﺘِﻪِۦ ﻭَﻟِﻴَﺘَﺬَﻛَّﺮَ ﺃُﻭ۟ﻟُﻮا۟ ٱﻷَْﻟْﺒَٰﺐِ
നിനക്ക് നാം അവതരിപ്പിച്ചുതന്ന അനുഗൃഹീത ഗ്രന്ഥമത്രെ ഇത്. ഇതിലെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെപ്പറ്റി അവര് ചിന്തിച്ചു നോക്കുന്നതിനും ബുദ്ധിമാന്മാര് ഉല്ബുദ്ധരാകേണ്ടതിനും വേണ്ടി. (ഖു൪ആന്:38/29)
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلْقُرْءَانَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَآ
അപ്പോള് അവര് ഖുര്ആന് ചിന്തിച്ചുമനസ്സിലാക്കുന്നില്ലേ? അതല്ല, ഹൃദയങ്ങളിന്മേല് പൂട്ടുകളിട്ടിരിക്കയാണോ? (ഖുർആൻ :47/24)
അല്ലാഹുവിന്റെ ഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ച് ഉറ്റാലോചിക്കുന്നതിന്റെ പ്രയോജനത്തിൽ പെട്ടതാണ്: അടിമ അത് അല്ലാഹുവിന്റെ സംസാരമാണെന്ന് ഉറപ്പിന്റെയും അറിവിന്റെയും തലത്തിലെത്തുന്നു. അതിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു, കൂടാതെ അതിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ പരസ്പരം യോജിക്കുന്നു. അതിനാൽ ഖുർആനിൽ പലയിടത്തും ആവർത്തിച്ചുവരുന്ന വിധികളും കഥകളും വിവരണങ്ങളും കാണാൻ കഴിയും, അവയെല്ലാം പരസ്പരം യോജിപ്പിലും സത്യത്തിലുമാണ്. പരസ്പര വിരുദ്ധമായി യാതൊന്നുമില്ല. അങ്ങനെ ഖുർആൻ പൂർണതയുള്ളതാണെന്നും അത് എല്ലാറ്റിനെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന അറിവുള്ളവനിൽ നിന്നാണെന്നും അറിയാം. അതുകൊണ്ടാണ് അല്ലാഹു പറയുന്നത്: {അത് അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരുടെ പക്കല് നിന്നുള്ളതായിരുന്നെങ്കില് അവരതില് ധാരാളം വൈരുദ്ധ്യം കണ്ടെത്തുമായിരുന്നു} അതായത്, അത് അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ളതായതിനാൽ, അതിൽ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളൊന്നുമില്ല. (തഫ്സീറുസ്സഅ്ദി)
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلْقُرْءَانَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَآ
അപ്പോള് അവര് ഖുര്ആന് ചിന്തിച്ചുമനസ്സിലാക്കുന്നില്ലേ? അതല്ല, ഹൃദയങ്ങളിന്മേല് പൂട്ടുകളിട്ടിരിക്കയാണോ? (ഖുർആൻ :47/24)
അല്ലാഹുവിന്റെ ഗ്രന്ഥത്തെ അവഗണിക്കുന്നവർ അത് ചിന്തിക്കേണ്ടവിധം അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. അവരതിനെ ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നുവെങ്കിൽ ധാരാളം നന്മകൾ അതവർക്ക് അറിയിച്ചുകൊടുക്കുമായിരുന്നു. ധാരാളം തിന്മകളെക്കുറിച്ച് അവരെ താക്കീത് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. ഹൃദയങ്ങളിൽ ദൃഢവിശ്വാസവും നിറക്കുമായിരുന്നു. ഉയർന്ന സമ്മാനങ്ങളിലേക്കും ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്കും അതവരെ എത്തിക്കുമായിരുന്നു. അല്ലാഹുവിലേക്കും സ്വർഗത്തിലേക്കുമെത്തിക്കുന്ന വഴിയും അതിന്നാവശ്യമായതും അതിനെ തകരാറാക്കുന്നതും അവർക്കത് വ്യക്തമാക്കിക്കൊടുക്കും. ശിക്ഷയിലേക്കെത്തിക്കുന്ന വഴികളും അതിനെന്തൊക്കെ സൂക്ഷിക്കണമെന്നും അവർക്ക് അവരുടെ രക്ഷിതാവിനെയും അവന്റെ നാമങ്ങളും വിശേഷണങ്ങളും അനുഗ്രഹങ്ങളും മനസ്സിലാക്കാനുമാകും. മഹത്തായ പ്രതിഫലത്തിന് ആഗ്രഹിപ്പിക്കുകയും വിനാശകരമായ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് ഭയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും. {അതല്ല ഹൃദയങ്ങളുടെ മേൽ പൂട്ടുകൾ ഇട്ടിരിക്കയാണോ?} അശ്രദ്ധയും അവഗണനയും ആ ഹൃദയത്തിൽ പൂട്ടിട്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു നന്മയും ഒരിക്കലും കടന്നുചെല്ലാത്തവിധം ഇതാണ് സംഭവിച്ചത്. (തഫ്സീറുസ്സഅ്ദി)
മേൽ രണ്ട് ആയത്തുകളും (4/82, 47/24) കപടവിശ്വാസികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പരാമര്ശങ്ങളാണ്. എന്നാൽ അത് അന്നത്തെ കപടവിശ്വാസികള്ക്കോ, അക്കാലത്തുള്ള ആളുകള്ക്കോ മാത്രം ബാധകമായ ഒരറിയിപ്പല്ല ഇത്. ഏത് കാലത്തുമുള്ള എല്ലാവരെയും ബാധിക്കുന്ന അറിയിപ്പാണിത്.
ഇതേ വിഷയത്തിൽ സത്യനിഷേധികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പരാമര്ശങ്ങളുള്ള ആയത്തുകളുമുണ്ട് (23/68, 38/29). അതും ഇതേപോലെ ഏത് കാലത്തുമുള്ള എല്ലാവരെയും ബാധിക്കുന്ന അറിയിപ്പാണ്.
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا۟ ٱلْقَوْلَ أَمْ جَآءَهُم مَّا لَمْ يَأْتِ ءَابَآءَهُمُ ٱلْأَوَّلِينَ
ഈ വാക്കിനെ (ഖുര്ആനിനെ) പ്പറ്റി അവര് ആലോചിച്ച് നോക്കിയിട്ടില്ലേ? അതല്ല, അവരുടെ പൂര്വ്വപിതാക്കള്ക്ക് വന്നിട്ടില്ലാത്ത ഒരു കാര്യമാണോ അവര്ക്ക് വന്നുകിട്ടിയിരിക്കുന്നത്? (ഖുർആൻ :23/68)
{ഈ വാക്കിനെ (ഖുര്ആനിനെ) പ്പറ്റി അവര് ആലോചിച്ച് നോക്കിയിട്ടില്ലേ?} അതായത്, അവർ ഖുർആനിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും, അതിനെ കുറിച്ച് ഉറ്റാലോചിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ലേ? അതായത്, അവർ അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ, അത് അവരെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും അവിശ്വാസത്തിൽ നിന്ന് തടയുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. എന്നാൽ അവർക്ക് സംഭവിച്ച ദുരന്തം അവർ പിന്തിരിഞ്ഞുപോയതുകൊണ്ടാണ്. ഖുർആനിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത് എല്ലാ നന്മയിലേക്കും നയിക്കുകയും എല്ലാ തിന്മകളിൽ നിന്നും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അവരെ അതിൽ ചിന്തിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞത് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ പൂട്ടുകളുണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ്. (തഫ്സീറുസ്സഅ്ദി)
ﻛِﺘَٰﺐٌ ﺃَﻧﺰَﻟْﻨَٰﻪُ ﺇِﻟَﻴْﻚَ ﻣُﺒَٰﺮَﻙٌ ﻟِّﻴَﺪَّﺑَّﺮُﻭٓا۟ ءَاﻳَٰﺘِﻪِۦ ﻭَﻟِﻴَﺘَﺬَﻛَّﺮَ ﺃُﻭ۟ﻟُﻮا۟ ٱﻷَْﻟْﺒَٰﺐِ
നിനക്ക് നാം അവതരിപ്പിച്ചുതന്ന അനുഗൃഹീത ഗ്രന്ഥമത്രെ ഇത്. ഇതിലെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെപ്പറ്റി അവര് ചിന്തിച്ചു നോക്കുന്നതിനും ബുദ്ധിമാന്മാര് ഉല്ബുദ്ധരാകേണ്ടതിനും വേണ്ടി. (ഖു൪ആന്:38/29)
{നിനക്ക് നാം അവതരിപ്പിച്ചുതന്ന അനുഗൃഹീത ഗ്രന്ഥമത്രെ അത്} അതിൽ ധാരാളം നന്മയുണ്ട്. വർദ്ധിച്ച വിജ്ഞാനവും വഴികേടിൽ ശരിയായ വഴിയും ഹൃദയ രോഗങ്ങൾക്ക് മരുന്നും അതിലുണ്ട്. ആവശ്യമുള്ളതിനെല്ലാം ഖണ്ഡിത തെളിവുകളും അതിൽ കാണാം. അല്ലാഹു ഇറക്കിയതിനുശേഷം ഈ ലോകത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും മഹത്തായ ഗ്രന്ഥമായി ഇത് മാറുന്നു.
{ഇതിലെ ആയത്തുകളെപ്പറ്റി നിങ്ങൾ ചിന്തിച്ചുനോക്കുന്നതിനും} ഈ ഗ്രന്ഥം ഇറക്കിയ ലക്ഷ്യമിതാണ്. ജനങ്ങൾ അതിലെ വചനങ്ങൾ ചിന്തിച്ച് പഠിക്കണം. അതിലെ അറിവ് കണ്ടെത്തണം. അതിലെ വിധികളും രഹസ്യങ്ങളും ആലോചിക്കണം. നിരന്തരമായി അതിലെ ചിന്തകൾ ആവർത്തിക്കണം. അങ്ങനെ അതിലെ നന്മയും അനുഗ്രഹവും കണ്ടെത്തണം. ഇതെല്ലാം ക്വുർആൻ പഠിക്കാനുള്ള പ്രേരണയാണ്. കാരണം അത് ഏറ്റവും ഉത്തമമായ പ്രവൃത്തിയാണ്. വേഗത്തിൽ ഓതിപ്പോകുന്നതിനെക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠം ആശയങ്ങൾ ഗ്രഹിച്ച് പാരായണം ചെയ്യുന്നതാണ്.
{ബുദ്ധിമാന്മാർ ഉൽബുദ്ധരാകേണ്ടതിനും വേണ്ടി} അതായത് ശരിയായ ചിന്തയുള്ളവർക്ക്. അത് ചിന്തിച്ച് പഠിക്കുന്നതിലൂടെ വിജ്ഞാനത്തിന്റെ എല്ലാ വിഷയങ്ങളും പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. ഇതിൽനിന്ന് പഠിക്കുന്നതും പ്രയോജനം നേടുന്നതും ഒരു വ്യക്തിയുടെ പക്വതയ്ക്കും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവിനും ആനുപാതികമായിരിക്കുമെന്നാണ്. (തഫ്സീറുസ്സഅ്ദി)
വളരെ അനുഗ്രഹീതമായ (ബർക്കത്തുള്ള) ഒരു പുണ്യഗ്രന്ഥമത്രെ ഖുർആൻ. എന്നാൽ, കേവലം പുണ്യത്തിനുവേണ്ടി മാത്രം പാരായണം ചെയ്വാൻ വേണ്ടിയല്ല അതു അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതെന്നും, അതിന്റെ സന്ദേശങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുകയും, അവയെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്യുവാൻ വേണ്ടിയാണു അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതെന്നും, ഈ വചനം അസന്നിഗ്ദ്ധമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. ബർക്കത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം ഖുർആൻ പഠിക്കുകയും, പാരായണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവർ പ്രത്യേകം ഓർമ്മിക്കേണ്ടതുള്ള ഒരു ആയത്താണിത്. ഹസൻ ബസരി رحمه الله ഇപ്രകാരം പ്രസ്താവിച്ചതായി നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു: ‘ഖുർആന്റെ അർത്ഥസാരങ്ങൾ അറിയാത്ത കുട്ടികളും, അടിമകളുമെല്ലാം അതു വായിക്കുന്നു. അവരതിന്റെ അക്ഷരങ്ങൾ പാഠമാക്കുകയും അതിന്റെ നിയമങ്ങൾ പാഴാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരാൾ പറഞ്ഞേക്കും: ഞാൻ ഖുർആന്റെ ഒരക്ഷരവും ബാക്കിയില്ലാതെ പഠിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന്. എന്നാൽ അല്ലാഹു തന്നെയാണ സത്യം! അവൻ ഒന്നും പഠിക്കാതെ സകലവും വിട്ടുകളഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. അവന്റെ സ്വഭാവത്തിലോ പ്രവൃത്തിയിലോ അതിന്റെ (അതു പഠിച്ചതിന്റെ) ഒരടയാളവും കാണപ്പെടുകയില്ല. സത്യമായും, ഖുർആൻപഠനം എന്ന് പറയുന്നത് അതിന്റെ അക്ഷരം പഠിക്കലും അതോടൊപ്പം നിയമം പാഴാക്കലുമല്ല. ഇങ്ങനെയുള്ളവർ വിജ്ഞാനികളുമല്ല, (മതത്തിന്റെ) സംരക്ഷകന്മാരുമല്ല. ഇത്തരക്കാരെ അല്ലാഹു വർദ്ധിപ്പിക്കാതിരിക്കട്ടെ!’ (അമാനി തഫ്സീര്:38/29)
www.kanzululoom.com