മക്കയിലെ മുശ്രിക്കുകൾ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു. എന്നാൽ അവരുടെ വിശ്വാസത്തിൽ ന്യൂനതയും അപാകതയുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ വിശ്വാസത്തെ വിശുദ്ധ ഖുര്ആൻ പല ഭാഗത്തും ഖണ്ഢിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ മക്കയിലെ മുശ്രിക്കുകൾക്കുണ്ടായിരുന്ന പല വിശ്വാസങ്ങളും ഇന്ന് മുസ്ലിംകളിലെ ചിലര് ഇത് ഇസ്ലാമിന്റെ വിശ്വാസമാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത്തരം ചില കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചാണ് ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
(1) മക്കയിലെ മുശ്രിക്കുകൾ അല്ലാഹുവിന് പുറമെ ഔലിയാക്കളെ ആരാധിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിലേക്ക് കൂടുതല് അടുപ്പമുണ്ടാക്കുന്നതിന് വേണ്ടി മാത്രമാകുന്നു.
മക്കയിലെ മുശ്’രിക്കുകള് അല്ലാഹുവിനെ സൃഷ്ടാവും, റബ്ബും, ഭക്ഷണം തരുന്നവനും, കാര്യങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കുന്നവനും അല്ലാഹുവാണെന്നവര് വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ അവര് അല്ലാഹുവിന് ആരാധനയിലുള്ള ഏകത്വത്തെ (توحيد الألوهية) നിഷേധിച്ചു. അഥവാ ഇബാദത്തുകൾ (ആരാധന) അല്ലാഹുന് മാത്രമേ സമര്പ്പിക്കാവൂ എന്നത് അവര്ക്ക് അംഗീകരിക്കാനായില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അല്ലാഹു അല്ലാത്തവ൪ക്ക് അവ൪ ആരാധനകള് സമ൪പ്പിച്ചിരുന്നു. അതിന് അവ൪ പറഞ്ഞിരുന്ന ന്യായം ‘ഞങ്ങള് അവരെ ആരാധിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് കൂടുതല് അടുപ്പമുണ്ടാക്കുന്നതിന് വേണ്ടി മാത്രമാകുന്നു’ എന്നാണ്.
ﺃَﻻَ ﻟِﻠَّﻪِ ٱﻟﺪِّﻳﻦُ ٱﻟْﺨَﺎﻟِﺺُ ۚ ﻭَٱﻟَّﺬِﻳﻦَ ٱﺗَّﺨَﺬُﻭا۟ ﻣِﻦ ﺩُﻭﻧِﻪِۦٓ ﺃَﻭْﻟِﻴَﺎٓءَ ﻣَﺎ ﻧَﻌْﺒُﺪُﻫُﻢْ ﺇِﻻَّ ﻟِﻴُﻘَﺮِّﺑُﻮﻧَﺎٓ ﺇِﻟَﻰ ٱﻟﻠَّﻪِ ﺯُﻟْﻔَﻰٰٓ ﺇِﻥَّ ٱﻟﻠَّﻪَ ﻳَﺤْﻜُﻢُ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻢْ ﻓِﻰ ﻣَﺎ ﻫُﻢْ ﻓِﻴﻪِ ﻳَﺨْﺘَﻠِﻔُﻮﻥَ ۗ ﺇِﻥَّ ٱﻟﻠَّﻪَ ﻻَ ﻳَﻬْﺪِﻯ ﻣَﻦْ ﻫُﻮَ ﻛَٰﺬِﺏٌ ﻛَﻔَّﺎﺭٌ
അറിയുക: അല്ലാഹുവിന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതാകുന്നു നിഷ്കളങ്കമായ കീഴ്വണക്കം. അവന് പുറമെ രക്ഷാധികാരികളെ സ്വീകരിച്ചവര് (പറയുന്നു:) അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് ഞങ്ങള്ക്ക് കൂടുതല് അടുപ്പമുണ്ടാക്കിത്തരാന് വേണ്ടിമാത്രമാകുന്നു ഞങ്ങള് അവരെ ആരാധിക്കുന്നത്. അവര് ഏതൊരു കാര്യത്തില് ഭിന്നത പുലര്ത്തുന്നുവോ അതില് അല്ലാഹു അവര്ക്കിടയില് വിധികല്പിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. തീര്ച്ചയായും നുണയനും നന്ദികെട്ടവനു-മായിട്ടുള്ളവനാരോ അവനെ അല്ലാഹു നേര്വഴിയിലാക്കുകയില്ല.(ഖു൪ആന്:39/3)
മക്കയിലെ മുശ്’രിക്കുകളുടെ മാത്രമല്ല, ലോകത്തെ എക്കാലത്തേയും ബഹുദൈവ വിശ്വാസികളുടെ ഒരു ന്യായീകരണം ആണ് ഇത്.ഞങ്ങള് മറ്റ് അസ്തിത്വങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നത് അവ സൃഷ്ടാവാണെന്ന് കരുതിയിട്ടല്ല. സൃഷ്ടാവായ യഥാ൪ത്ഥ ദൈവം അല്ലാഹു മാത്രമേയുള്ളൂവെന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് അറിയാം.എന്നാല് അവന്റെ സന്നിധാനം നമുക്ക് എത്താവുന്നതിലും അധികം ഉയ൪ന്നതാണ്. അതിനാല് ഞങ്ങളുടെ പ്രാ൪ത്ഥനകളും ആവലാതികളും അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് എത്തിക്കുവാന് ആ മഹാത്മാക്കളെ മാധ്യമങ്ങളാക്കുകയാണ്.
മുശ്’രിക്കുകളുടെ ഈ വാദത്തെ അല്ലാഹു ആക്ഷേപിക്കുന്നത് ഇതേ ആയത്തില് തന്നെ കാണാവുന്നതാണ്. ഈ വാദം തനി കള്ളവും, നന്ദികെട്ട സത്യനിഷേധവുമാണെന്ന് അല്ലാഹു ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. ഇത്തരം നുണയനും നന്ദികെട്ടവനുമായിട്ടുള്ളവരെ അവനെ അല്ലാഹു നേര്വഴിയിലാക്കുകയില്ലെന്നും ഓ൪മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
ഇന്നത്തെ ചില മുസ്ലീങ്ങളുടെ അവസ്ഥയും ഇത് തന്നെയാണെന്നത് ഒരു വസ്തുതയാണ്. അവ൪ അല്ലാഹു അല്ലാത്ത മരണപ്പെട്ട ഔലിയാക്കളോട് പ്രാ൪ത്ഥനയും സഹായ൪ത്ഥനയും നടത്തുകയും അവരോട് സങ്കടവും ആവലാതികളും പറയുന്നു. അവരുടെ മഖ്ബറകളില് പോയി ഖു൪ആന് പാരായണം നടത്തുകയും നേ൪ച്ചകള് നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.ഇത് ശരിയല്ലെന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞാല്, ‘ഞങ്ങള് അല്ലാഹുവിനെ മാത്രമാണ് ആരാധിക്കുന്നതെന്നും മരണപ്പെട്ട ഔലിയാക്കളെ സമീപിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് കൂടുതല് അടുപ്പമുണ്ടാക്കുന്നതിന് വേണ്ടി മാത്രമാകുന്നു’ എന്നാണ് അവ൪ പറയുന്നത്.ഇത് മക്കയിലെ മുശ്’രിക്കുകളുടെ വാദമാണെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടതാണ്.
അല്ലാഹുവിലേക്ക് അവന്റെ അടിമ അടുക്കുന്നതിന് മധ്യവ൪ത്തികളുടെ ആവശ്യമില്ലെന്ന് അല്ലാഹു അറിയിക്കുന്നുണ്ട്.
ﻭَﺇِﺫَا ﺳَﺄَﻟَﻚَ ﻋِﺒَﺎﺩِﻯ ﻋَﻨِّﻰ ﻓَﺈِﻧِّﻰ ﻗَﺮِﻳﺐٌ ۖ ﺃُﺟِﻴﺐُ ﺩَﻋْﻮَﺓَ ٱﻟﺪَّاﻉِ ﺇِﺫَا ﺩَﻋَﺎﻥِ ۖ ﻓَﻠْﻴَﺴْﺘَﺠِﻴﺒُﻮا۟ ﻟِﻰ ﻭَﻟْﻴُﺆْﻣِﻨُﻮا۟ ﺑِﻰ ﻟَﻌَﻠَّﻬُﻢْ ﻳَﺮْﺷُﺪُﻭﻥَ
നിന്നോട് എന്റെ ദാസന്മാര് എന്നെപ്പറ്റി ചോദിച്ചാല് ഞാന് (അവര്ക്ക് ഏറ്റവും) അടുത്തുള്ളവനാകുന്നു (എന്ന് പറയുക.) പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നവന് എന്നെ വിളിച്ച് പ്രാര്ത്ഥിച്ചാല് ഞാന് ആ പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്ക് ഉത്തരം നല്കുന്നതാണ്. അതുകൊണ്ട് എന്റെ ആഹ്വാനം അവര് സ്വീകരിക്കുകയും, എന്നില് അവര് വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ. അവര് നേര്വഴി പ്രാപിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണിത്.(ഖു൪ആന്:2/186)
അല്ലാഹു എപ്പോഴും തന്റെ അടിയാന്മാരുടെ അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടെന്നും അവരുടെ പ്രാര്ത്ഥനകളെല്ലാം അവന് എപ്പോഴും കേള്ക്കുകയും അറിയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നും അവരുടെ അപേക്ഷകളെ അവന് പാഴാക്കി കളയുകയില്ലെന്നും അതുകൊണ്ട് അവന്റെ മുമ്പില് അപേക്ഷകള് സമര്പ്പിക്കുന്നതിന് മറ്റൊരാളുടെ മദ്ധ്യസ്ഥമോ ശുപാര്ശയോ അതില് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കേതുമില്ലെന്നും ജനങ്ങള്ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുവാന് അല്ലാഹു ഈ വചനം മുഖേന നബി (സ) യോട് കല്പിക്കുന്നു.
(2) അല്ലാഹുവിന് പുറമെയുള്ള ആരാധ്യന്മാ൪, അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല് ഞങ്ങളുടെ ശുപാ൪ശകരാണ്.
അല്ലാഹുവിന് പുറമേ ആരാധ്യന്മാരെ സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ള മക്കയിലെ മുശ്’രിക്കുകളുടെ മറ്റൊരു വാദം ‘അല്ലാഹുവിന് പുറമെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ ആരാധ്യന്മാ൪, അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല് ഞങ്ങളുടെ ശുപാ൪ശകരാണ് ‘ എന്നാണ്.
ﻭَﻳَﻌْﺒُﺪُﻭﻥَ ﻣِﻦ ﺩُﻭﻥِ ٱﻟﻠَّﻪِ ﻣَﺎ ﻻَ ﻳَﻀُﺮُّﻫُﻢْ ﻭَﻻَ ﻳَﻨﻔَﻌُﻬُﻢْ ﻭَﻳَﻘُﻮﻟُﻮﻥَ ﻫَٰٓﺆُﻻَٓءِ ﺷُﻔَﻌَٰٓﺆُﻧَﺎ ﻋِﻨﺪَ ٱﻟﻠَّﻪِ ۚ ﻗُﻞْ ﺃَﺗُﻨَﺒِّـُٔﻮﻥَ ٱﻟﻠَّﻪَ ﺑِﻤَﺎ ﻻَ ﻳَﻌْﻠَﻢُ ﻓِﻰ ٱﻟﺴَّﻤَٰﻮَٰﺕِ ﻭَﻻَ ﻓِﻰ ٱﻷَْﺭْﺽِ ۚ ﺳُﺒْﺤَٰﻨَﻪُۥ ﻭَﺗَﻌَٰﻠَﻰٰ ﻋَﻤَّﺎ ﻳُﺸْﺮِﻛُﻮﻥَ
അല്ലാഹുവിന് പുറമെ, അവര്ക്ക് ഉപദ്രവമോ ഉപകാരമോ ചെയ്യാത്തതിനെ അവര് ആരാധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇവര് (ആരാധ്യര്) അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല് ഞങ്ങള്ക്കുള്ള ശുപാര്ശക്കാരാണ് എന്ന് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. (നബിയേ,) പറയുക: ആകാശങ്ങളിലോ ഭൂമിയിലോ ഉള്ളതായി അല്ലാഹുവിന് അറിയാത്ത വല്ലകാര്യവും നിങ്ങളവന് അറിയിച്ചു കൊടുക്കുകയാണോ? അല്ലാഹു അവര് പങ്കുചേര്ക്കുന്നതില് നിന്നെല്ലാം എത്രയോ പരിശുദ്ധനും ഉന്നതനുമായിരിക്കുന്നു.(ഖു൪ആന്:10/18)
മുശ്’രിക്കുകളുടെ ഈ വാദത്തേയും അല്ലാഹു ആക്ഷേപിക്കുന്നത് ഇതേ ആയത്തില് തന്നെ കാണാവുന്നതാണ്. ആകാശങ്ങളിലോ ഭൂമിയിലോ ഉള്ളതായി അല്ലാഹുവിന് അറിയാത്ത വല്ല കാര്യവും നിങ്ങളവന് അറിയിച്ചു കൊടുക്കുകയാണോയെന്ന് പറഞ്ഞ് അല്ലാഹു അവരെ ആക്ഷേപിക്കുന്നു. അവ൪ പറയുന്നതു പോലെയുള്ള ശുപാര്ശക്കാര് ആകാശഭൂമിയില് എവിടെയുമില്ലെന്നും ഉണ്ടെങ്കില് അല്ലാഹു അറിയണമല്ലോയെന്നും സാരം.
ശുപാര്ശകന്മാരെ സംബന്ധിക്കുന്ന ഇതുപോലെയുളള പ്രസ്താവനകള് വിഗ്രഹാരാധകന്മാരെ മാത്രം ബാധിക്കുന്നല്ല.മരണപ്പെട്ട ഔലിയാക്കളേയും മഹാന്മാരെയും വിളിച്ചു പ്രാര്ത്ഥിക്കുക , അവരവരുടെ ഖബ്ര് സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് നേര്ച്ച വഴിപാടുകള് നടത്തുകപോലെയുളള ആരാധനാകര്മങ്ങള് ചെയ്യുന്നവര്ക്കും ഇത് ബാധകമാണ്.
ഉപകാരവും ഉപദ്രവവും ചെയ്യാനുളള യഥാര്ത്ഥ കഴിവ് അല്ലാഹുവിന് തന്നെയാണുളളതെന്ന് സമ്മതിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ആ മുശ്രിക്കുകള് ഈശുപാര്ശവാദം കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളത്. അവര് ആരാധിക്കുന്ന കല്ലുകളോ വൃക്ഷങ്ങളോ തങ്ങള്ക്ക് ശുപാര്ശ നടത്തുമെന്നല്ല അവര് പറയുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം. അവ ഏത് മഹാന്മാരുടെ / ദേവീദേവന്മാരുടെ പേരില് പ്രതിഷ്ഠിതങ്ങളാണോ അവര് തങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി അല്ലാഹുവിങ്കല് ശുപാര്ശ ചെയ്യുമെന്നാണ് അവരുദ്ദേശിക്കുന്നത്. അത് പിഴച്ച വാദമാണെന്നാണ് അല്ലാഹു അറിയിക്കുന്നത്. അപ്പോള്, വിഗ്രഹങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നത് ശിര്ക്കാണെന്നു സമ്മതിക്കുകയും, അതേ സമയത്ത് അവര് പറയുന്ന അതേ ന്യായം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മഖ്ബറകളില് പോയും അല്ലാതെയും മരണപ്പെട്ട ഔലിയാക്കളേയും മഹാന്മാരെയും വിളിച്ചു പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നവരും , അവരവരുടെ ഖബ്ര് സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് നേര്ച്ച വഴിപാടുകള് നടത്തുക പോലെയുളള ആരാധനാകര്മങ്ങള് ചെയ്യുന്നവരുടേയും ആദ൪ശം പിഴച്ചതാണെന്നും ഇതില് നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം.
ഈ ആയത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തില് ഇമാം റാസി(റ) രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് കാണുക.
انهم وضعوا هذه الاصنام والاوثان على صور انبيائهم وأكابرهم وزعموا أنهم متى اشتغلوا بعبادة هذه التماثيل فان أولئك الا مابر تكون شفعاء لهم عند الله تعالى ونظيره فى هذا الزمان اشتغال كثير من الخلق بتعظيم قبور الاكابر على اعتقاد انهم اذا عظموا قبورهم فانهم يكونون شفعاء لهم عند الله
ഈ വിഗ്രഹങ്ങളെയും ബിംബങ്ങളെയും അവരുടെ പ്രവാചകന്മാരുടെയും മഹാത്മാക്കളുടെയും രൂപത്തിലാണ് അവര് ഉണ്ടാക്കിവെച്ചത്. ഈ പ്രതിമകളുടെ ആരാധനയില് തങ്ങള് ഏര്പ്പെടുമ്പോള് ആ മഹാത്മാക്കള് അല്ലാഹുവിന്റെ അരികെ തങ്ങള്ക്ക് ശുപാര്ശകരാകുമെന്ന് അവര് ജല്പിക്കുകയും ചെയ്തു. മഹാത്മാക്കളുടെ ഖബ്റുകളെ ആദരിക്കുന്നതില് അനേകം `പടപ്പുകള്’ ഇക്കാലത്ത് ഏര്പ്പെട്ടിട്ടുളളത് ഇതിന് തുല്യമാണ്. തങ്ങള് അവരുടെ ഖബ്റുകളെ ആദരിച്ചാല് അവര് അല്ലാഹുവിങ്കല് തങ്ങള്ക്ക് ശുപാര്ശകരാകുമെന്നാണ് അവരുടെ വിശ്വാസം.’
(3) അല്ലാഹു അവതരിപ്പിച്ചത് പിന്പറ്റൂ എന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞാല്, ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കള് സ്വീകരിച്ചതായി കണ്ടതേ ഞങ്ങള് പിന്പറ്റുകയുള്ളൂവെന്ന് പറയും.
ﻭَﺇِﺫَا ﻗِﻴﻞَ ﻟَﻬُﻢُ ٱﺗَّﺒِﻌُﻮا۟ ﻣَﺎٓ ﺃَﻧﺰَﻝَ ٱﻟﻠَّﻪُ ﻗَﺎﻟُﻮا۟ ﺑَﻞْ ﻧَﺘَّﺒِﻊُ ﻣَﺎٓ ﺃَﻟْﻔَﻴْﻨَﺎ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ءَاﺑَﺎٓءَﻧَﺎٓ ۗ ﺃَﻭَﻟَﻮْ ﻛَﺎﻥَ ءَاﺑَﺎٓﺅُﻫُﻢْ ﻻَ ﻳَﻌْﻘِﻠُﻮﻥَ ﺷَﻴْـًٔﺎ ﻭَﻻَ ﻳَﻬْﺘَﺪُﻭﻥَ
അല്ലാഹു അവതരിപ്പിച്ചത് നിങ്ങള് പിന്പറ്റി ജീവിക്കുക എന്ന് അവരോട് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞാല്, അല്ല, ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കള് സ്വീകരിച്ചതായി കണ്ടതേ ഞങ്ങള് പിന്പറ്റുകയുള്ളൂ എന്നായിരിക്കും അവര് പറയുന്നത്. അവരുടെ പിതാക്കള് യാതൊന്നും ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കാത്തവരും നേര്വഴി കണ്ടെത്താത്തവരുമായിരുന്നെങ്കില് പോലും (അവരെ പിന് പറ്റുകയാണോ?)(ഖു൪ആന്:2/170)
അല്ലാഹു അവതരിപ്പിച്ചത് നിങ്ങള് പിന്പറ്റി ജീവിക്കുക എന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞാല്, ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കള് സ്വീകരിച്ചതായി കണ്ടതേ ഞങ്ങള് പിന്പറ്റുകയുള്ളൂ എന്നായിരിക്കും അവര് പറയുന്നത്. പൂര്വ്വികന്മാരെ അനുകരിക്കല് സത്യത്തിന്റെ മാനദണ്ഡമായി കണക്കാക്കുന്ന സമ്പ്രദായം എല്ലാ കാലത്തും മനുഷ്യരില് കണ്ടുവരുന്ന ഒരു മഹാവ്യാധിയാകുന്നു.അല്ലാഹുവും, അവന്റെ റസൂലും കാണിച്ചു തരുന്നത് ഇന്നിന്ന പ്രകാരമാണ്, അതിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതാണ് എന്ന് അവരോട് പറയപ്പെട്ടാല്,അക്കാലത്തുള്ള അവിശ്വാസികള് പറഞ്ഞിരുന്ന അതേ മറുപടി തന്നെയായിരിക്കും എല്ലാവര്ക്കും പറയുവാനുള്ളത്.
ഈ വാദത്തേയും അല്ലാഹു ആക്ഷേപിക്കുന്നത് ഇതേ ആയത്തില് തന്നെ കാണാവുന്നതാണ്.അവരുടെ പിതാക്കള് യാതൊന്നും ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കാത്തവരും നേര്വഴി കണ്ടെത്താത്തവരുമായിരുന്നെങ്കില് പോലും അവരെ പിന്പറ്റുകയാണോയെന്ന് അല്ലാഹു ചോദിക്കുന്നു.
ഇന്നത്തെ ധാരാളം മുസ്ലീങ്ങളിലും ഈ സ്വഭാവമില്ലേയെന്ന് നാം ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ്.അല്ലാഹുവിന് പുറമേയുള്ളവരോട് പ്രാ൪ത്ഥിക്കരുത്,അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം പ്രാ൪ത്ഥിക്കുക, ആഗ്രഹ സഫലീകരണത്തിനായി മഖ്ബറകള് സന്ദ൪ശിക്കരുത്, മതത്തില് പഠിപ്പിക്കാത്ത ആചാരങ്ങള് ചെയ്യരുത് എന്നൊക്കെ അവരോട് പറഞ്ഞാല് ഇതെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാരും കാക്കകാരണവന്മാരും ചെയ്തതാണെന്നും അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളും ചെയ്യുമെന്നുമാണ് അവ൪ പറയുക.
അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ അത് സ്വീകരിക്കുന്നതിനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലേക്ക് നാം വരണം.അതിന് വേണ്ടി ഖു൪ആനും സുന്നത്തും നാം നിരന്തരം പഠിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കണം.അപ്പോള് നാം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നത് ഖു൪ആനിനും സുന്നത്തിനും എതിരാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുന്നപക്ഷം അത് ഉപേക്ഷിച്ച് ഖു൪ആനിലും സുന്നത്തിലും ഉള്ളത് സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യണം.
(4) അല്ലാഹു അല്ലാത്ത ആരാധ്യൻമാര്ക്ക് സ്വന്തമായി കഴിവില്ല, അവര്ക്കുള്ളത് അല്ലാഹു കൊടുത്ത കഴിവാണ്
“കൊടുത്ത കഴിവ്” എന്ന ആദര്ശം മക്കയിലെ മുശ്രിക്കുകളുടേതാണ്. ലാത്തയും, ഉസ്സയും, മനാത്തയും, ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلام യും, ഇസ്മാഈൽ നബി عليه السلام യും സ്വയം കഴിവുള്ളവരല്ല, നമ്മൾ അവരോട് സഹായാർത്ഥന നടത്തിയാൽ അവർ അല്ലാഹു കൊടുത്ത കഴിവ് കൊണ്ട് നമ്മെ സഹായിക്കും എന്ന വിശ്വാസമായിരുന്നു മക്കാ മുശ്രിക്കുകളുടെ വിശ്വാസം. ‘സ്വയം സഹായിക്കാന് കഴിവില്ല, അല്ലാഹു കൊടുത്ത കഴിവേയുള്ളൂ’ എന്ന വിശ്വാസത്തോടെയായിരുന്നു മക്കാമുശ്രിക്കുകള് അവരോടൊക്കം പ്രാര്ത്ഥിച്ചിരുന്നത്. അതിനുള്ള തെളിവ് അവരുടെ തൽബിയത്തിൽ കാണാം.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، – رضى الله عنهما – قَالَ كَانَ الْمُشْرِكُونَ يَقُولُونَ لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ – قَالَ – فَيَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم “ وَيْلَكُمْ قَدْ قَدْ ” . فَيَقُولُونَ إِلاَّ شَرِيكًا هُوَ لَكَ تَمْلِكُهُ وَمَا مَلَكَ .
ഇബ്നു അബ്ബാസ് رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ വിൽ നിന്ന് നിവേദനം: അദ്ദേഹം പറയുന്നു: മുശ്രിക്കുകൾ (ഹജ്ജിനായി വന്നാൽ) ഇപ്രകാരം (തൽബിയത്ത്) പറയുമായിരുന്നു: ‘അല്ലാഹുവേ, നിന്റെ വിളിക്ക് ഞാനിതാ ഉത്തരം നല്കിയിരിക്കുന്നു, നിനക്ക് ഒരു പങ്കുകാരുമില്ല’. അപ്പോൾ നബി ﷺ പറയും: നിങ്ങൾക്ക് നാശം, നിർത്തു നിർത്തു. അപ്പോൾ മുശ്രിക്കുകൾ (തുടർന്ന്) പറയും: ‘ഒരു പങ്കുകാരനൊഴികെ; അവൻ നിനക്കുള്ളവൻ തന്നെയാണ്. അവനെയും അവന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ളതും നീ ഉടമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. കഅബയെ ത്വവാഫ് ചെയ്യുമ്പോഴാണവർ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞിരുന്നത്. (മുസ്ലിം:1185)
മുശ്രിക്കുകളുടെ “കൊടുത്ത കഴിവ്” എന്ന വാദത്തെ അല്ലാഹു ഖണ്ഢിച്ചിട്ടുണ്ട്.
قُلِ ٱدْعُوا۟ ٱلَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِى ٱلْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَمَا لَهُۥ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ
പറയുക: അല്ലാഹുവിന് പുറമെ നിങ്ങള് ജല്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവരോടെല്ലാം നിങ്ങള് പ്രാര്ത്ഥിച്ച് നോക്കുക. ആകാശത്തിലാകട്ടെ ഭൂമിയിലാകട്ടെ ഒരു അണുവിന്റെ തൂക്കം പോലും അവര് ഉടമപ്പെടുത്തുന്നില്ല. അവ രണ്ടിലും അവര്ക്ക് യാതൊരു പങ്കുമില്ല. അവരുടെ കൂട്ടത്തില് അവന്ന് സഹായിയായി ആരുമില്ല. (ഖുർആൻ:34/22)
മുശ്രിക്കുകളുടെ ഈ പിഴച്ച വാദത്തെ അല്ലാഹു ഒരു ഉപമയിലൂടെ ഖണ്ഢിക്കുന്നത് കാണുക:
ضَرَبَ لَكُم مَّثَلًا مِّنْ أَنفُسِكُمْ ۖ هَل لَّكُم مِّن مَّا مَلَكَتْ أَيْمَٰنُكُم مِّن شُرَكَآءَ فِى مَا رَزَقْنَٰكُمْ فَأَنتُمْ فِيهِ سَوَآءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنفُسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلْـَٔايَٰتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
നിങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് നിന്നു തന്നെ അല്ലാഹു നിങ്ങള്ക്കിതാ ഒരു ഉപമ വിവരിച്ചുതന്നിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ വലതുകൈകള് ഉടമപ്പെടുത്തിയ അടിമകളില് ആരെങ്കിലും നിങ്ങള്ക്ക് നാം നല്കിയ കാര്യങ്ങളില് നിങ്ങളുടെ പങ്കുകാരാകുന്നുണ്ടോ? എന്നിട്ട് നിങ്ങള് അന്യോന്യം ഭയപ്പെടുന്നത് പോലെ അവരെ (അടിമകളെ) യും നിങ്ങള് ഭയപ്പെടുമാറ് നിങ്ങളിരുകൂട്ടരും അതില് സമാവകാശികളാവുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടോ? ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി അപ്രകാരം നാം തെളിവുകള് വിശദീകരിക്കുന്നു. (ഖുർആൻ:30/28)
അല്ലാഹു നിങ്ങളുടെ കൈവശം തന്നിട്ടുള്ള സ്വത്തുക്കളില് നിങ്ങളുടെ ഉടമസ്ഥതയിലിരിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ അടിമകളും കൂട്ടവകാശികളായിരിക്കുക, എന്നിട്ട് അവരും നിങ്ങളും ഒരുപോലെ അധികാരത്തിലും കൈകാര്യത്തിലും സമന്മാരായിരിക്കുക, സ്വതന്ത്രരും യജമാനന്മാരുമായ നിങ്ങള് പരസ്പം മാനിച്ചും പേടിച്ചുംകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രകാരം അവരെയും പേടിക്കുകയും മാനിക്കുകയും ചെയ്യുക, ഇതു സംഭവ്യമാണോ? ഒരിക്കലുമല്ല. എന്നിരിക്കെ, അല്ലാഹുവിന്റെ ഉടമാവകാശങ്ങളില് എങ്ങിനെയാണ് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് – എല്ലാവരും അവന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ളവരാണല്ലോ – പങ്കുണ്ടാവുക?! എന്നത്രെ ആയത്തിന്റെ താല്പര്യം. (അമാനി തഫ്സീ൪ – ഖു൪ആന് : 30/28 ന്റെ വിശദീകരണം)
നാളെ പരലോകത്തെത്തുമ്പോൾ എല്ലാ കഴിവുകളും അല്ലാഹുവിന് മാത്രമായിരുന്നുവെന്ന് അവർ തിരിച്ചറിയുന്നതാണ്.
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ ٱللَّهِ ۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓا۟ إِذْ يَرَوْنَ ٱلْعَذَابَ أَنَّ ٱلْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعَذَابِ
അല്ലാഹുവിന് പുറമെയുള്ളവരെ അവന് സമന്മാരാക്കുന്ന ചില ആളുകളുണ്ട്. അല്ലാഹുവെ സ്നേഹിക്കുന്നത് പോലെ ഈ ആളുകള് അവരെയും സ്നേഹിക്കുന്നു. എന്നാല് സത്യവിശ്വാസികള് അല്ലാഹുവോട് അതിശക്തമായ സ്നേഹമുള്ളവരത്രെ. ഈ അക്രമികള് പരലോകശിക്ഷ കണ്മുമ്പില് കാണുന്ന സമയത്ത് ശക്തി മുഴുവന് അല്ലാഹുവിനാണെന്നും അല്ലാഹു കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കുന്നവനാണെന്നും അവര് കണ്ടറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില് (അതവര്ക്ക് എത്ര ഗുണകരമാകുമായിരുന്നു!) (ഖുർആൻ:2/165)
മരണപ്പെട്ട മഹാൻമാരോട് സഹായം ചോദിക്കുന്നതിനും വിളിച്ചു തേടുന്നതിനും നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ചിലര് പറയുന്നത് മഹാൻമാര്ക്ക് സ്വന്തമായി കഴിവില്ലെന്നും മഹാൻമാർക്ക് കൊടുത്ത കഴിവിൽ നിന്നാണ് അവർ സഹായിക്കുന്നതെന്നുമാണ്.
യഥാർത്ഥത്തിൽ കൊടുത്ത കഴിവെന്ന വാദംതന്നെ ഇസ്ലാം പഠിപ്പിക്കാത്തതാണ്. അല്ലാഹു അവന്റെ കഴിവിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും മറ്റുള്ളവർക്ക്, അത് പ്രവാചകന്മാരാകട്ടെ ഔലിയാക്കളാകട്ടെ ആർക്കും തന്നെ നൽകിയിട്ടുള്ളതായി ഇസ്ലാമിക പ്രമാണങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല. ഒരാൾ അല്ലാഹുവിനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ അല്ലാഹു എല്ലാം കാണുന്നവനാണ്, എല്ലാം കേൾക്കുന്നവനാണ്, ഓരോരുത്തരുടെയും ആവശ്യങ്ങൾ ഭാഷകൾക്ക് അതീതമായി കൃത്യമായി വേർതിരിച്ചു മനസ്സിലാക്കുന്നവനാണ്, ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റിക്കൊടുക്കാൻ കഴിവുള്ളവനാണ്. ഈ കഴിവുകൾ അല്ലാഹുവിന് മാത്രമുള്ളതാണ്. ഇവിടെ പുരോഹിതൻമാർ ‘കൊടുത്ത കഴിവ്’ എന്നത് കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ട ഇത്തരം കഴിവുകളെ സംബന്ധിച്ചാണ്. അല്ലാഹുവിന് മാത്രമുള്ള ഈ കഴിവുകൾ അവൻ മറ്റാർക്കും നൽകിയിട്ടില്ലെന്നിരിക്കെ “കൊടുത്ത കഴിവ്” എന്ന ന്യായം പറഞ്ഞ് മരണപ്പെട്ട മഹാൻമാരോട് സഹായം ചോദിക്കുന്നത് എത്ര നിരർത്ഥകമാണ്.
لَيْسَ كَمِثْلِهِۦ شَىْءٌ
അവന് (അല്ലാഹുവിന്) തുല്യമായി യാതൊന്നുമില്ല. (ഖുർആൻ:42/11)
وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدٌۢ
അവന് തുല്യനായി ആരും ഇല്ല. (ഖുർആൻ:112/4)
മുഅ്ജിസത്ത് എന്നാല് അല്ലാഹു പ്രവാചകന്മാ൪ക്ക് കൊടുത്ത കഴിവാണെന്നും കറാമത്ത് എന്നാല് അല്ലാഹു വലിയ്യുകള്ക്ക് കൊടുത്ത കഴിവാണെന്നുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണ സമൂഹത്തിലുണ്ട്. അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് മരിച്ചു പോയ മഹാന്മാരോട് സഹായം ചോദിക്കാമെന്നും പ്രാ൪ത്ഥിക്കാമെന്നും പൌരോഹിത്യം സാധാരണക്കാരായ ആളുകളെ പറഞ്ഞ് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാറുണ്ട്. മുഅ്ജിസത്ത് പ്രവാചകന്റെ പ്രവർത്തനമോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവിൽ പെട്ടതോ അല്ല. അത് അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവർത്തനവും അവന്റെ മാത്രം കഴിവിൽ പെട്ടതും അവന് ഉദ്ദേശിക്കുമ്പോള് മാത്രം സംഭവിക്കുന്നതുമാണ്. കറാമത്തിന്റ കാര്യവും അങ്ങനെതന്നെ. അടിസ്ഥാനപരമായ ഈ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കുന്നിടത്താണ് അധികമാളുകളും പിഴച്ചിട്ടുള്ളത്.
ക്വുര്ആനില് കാണുന്ന ആക്ഷേപങ്ങള്, താക്കീതുകള് മുതലായവയെല്ലാം, അന്നത്തെ അതിന്റെ എതിരാളികളായിരുന്നവര്ക്കു മാത്രം ബാധകമായതാണെന്ന് ആരും ധരിക്കേണ്ടതില്ല. മുശ്രിക്ക് (ബഹുദൈവ വിശ്വാസി), കാഫിര് (അവിശ്വാസി), മുനാഫിക്വ് (കപടവിശ്വാസി) എന്നിങ്ങനെയുള്ള അതിലെ പ്രയോഗങ്ങളും, അവരെ സംബന്ധിച്ച പ്രസ്താവനകളും, അക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നവര്ക്കെന്ന പോലെ, അതിനു ശേഷം ലോകാവസാനംവരെ ഉണ്ടാകുന്നവര്ക്കും ബാധകമാണ്. അല്ലാഹുവിന്റെ അവകാശാധികാരങ്ങളിലും, അവന്റെ പ്രത്യേക ഗുണഗണങ്ങളിലും ഇതരവസ്തുക്കളെ പങ്കുചേര്ക്കുന്നവരെല്ലാം ക്വുര്ആന്റെ ദൃഷ്ടിയില് മുശ്രിക്കുകളാകുന്നു. അങ്ങിനെ പങ്കു ചേര്ക്കലും, അതിലേക്കു വഴി തുറക്കലും അതിന്റെ ഭാഷയില് ശിര്ക്കുമാകുന്നു. അല്ലാഹുവിലും, പരലോകത്തിലും, റസൂലിലും, ക്വുര്ആനിലും വിശ്വസിക്കാത്തവരെല്ലാം- അവര് ആസ്തികവാദക്കാരൊ, നാസ്തികവാദക്കാരോ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ- അതിന്റെ ഭാഷയില് കാഫിറാകുന്നു. പ്രത്യക്ഷത്തില് വിശ്വാസം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും, യഥാര്ത്ഥത്തില് അതിനെതിരായ നിലപാടുകള് സ്വീകരിച്ചവര് മുനാഫിക്വുകളുമാണ്. (അമാനി തഫ്സീര് – ആമുഖത്തിൽ നിന്നും)
kanzululoom.com